Ik breng teams en groepen in beweging, zodat ze opnieuw met schwung hun doelen realiseren. Om mensen te helpen dezelfde feiten te zien en elkaar te begrijpen, zonder schuring en tegenstellingen weg te moffelen. Dat doe ik graag op sociaal relevante en stekelige onderwerpen als milieu en inclusie. Hierbij maak ik veelvuldig gebruik van Lewis deep democracy om elke stem binnen een groep en persoon ruimte te geven. Niet om verschillen in hiërarchie, rollen en mandaten te verdoezelen, maar om tot wijze besluiten te komen, die breed worden gedragen en daardoor uitvoerbaar zijn.

Vijftien jaar woonde en werkte ik in Bhutan, Albanië, Nepal, Vietnam en Egypte. Terug in Nederland ontdek ik dat de uitdagingen hier nauwelijks anders zijn. Vinden kantoormedewerkers en fabrieksarbeiders elkaar? Zorgverleners, ambtenaren en politici? Vinden ze woorden die de ander begrijpt en kunnen ze oude, belemmerende overtuigingen loslaten en samen oplossingen creëren? Zijn ze bereid verrijkt en geraakt te worden?

En hoe vliegen we dat aan? Vinden we elkaar in een grijs, rationeel midden (heldere agenda, gelikte vergaderdiscipline), of omarmen we de rijkdom van een gemêleerd gezelschap? Komen alleen onze koele hoofden bij elkaar, of is er ruimte voor warme harten, swingende heupen en diepe stilte? Mag alles zijn wat er is – blij, boos, bang, bedroefd – of verbergen we alle passie en sappigheid achter professionele maskers en stropdassen?

Voor de duidelijkheid: professioneel komen mensen bij elkaar om een klus te klaren: de inhoud. Stemmen we proces (agenda) en procedure (omgang met elkaar) daar goed en creatief op af? Dat maakt bijeenkomsten leuker en effectiever, met betere gedragen besluiten als vrucht.